Een klein ingezonden stukje in een héél oud tijdschrift van mijn – inmiddels overleden – oma. Het prikkelde me. Niet alleen omdat het over het opruimen van andermans spullen ging, maar vooral ook omdat het zo herkenbaar was. Het inspireerde me tot het schrijven van deze blogpost, inclusief een paar praktische tips!
Allereerst een korte samenvatting van het stukje. Het was geschreven door een vrouw die samen met haar echtgenoot kleiner wilde gaan wonen – hun huis werd ze te groot nu hun twee volwassen zoons het huis uit waren. Maar… Beide zoons hadden nog veel van hun ‘oude spullen’ in hun ‘oude kamer’ staan. Je snapt hem al, de vrouw twijfelde wat ze met al die spullen moest doen.
Dilemma
Opruimen – of eigenlijk wegdoen – voor een ander. Als organizer heb ik daar natuurlijk veel mee te maken: ik kom tenslotte bij klanten thuis, waar ik ze help met het opruimen van hún spullen. (Maar daarover aan het einde meer.)
Maar het gebeurt ook heel vaak dat we tijdens een werkafspraak voorwerpen tegenkomen die óók niet van de klant zijn, maar van bijvoorbeeld de partner of (al volwassen) kinderen.
Wat kun je dan het beste doen? Want het is natuurlijk heel verleidelijk om een beslissing te nemen over iets dat van een ander is. Helemaal als die persoon op dat moment niet aanwezig is om zelf een oordeel te vellen. En als je eenmaal lekker in de opruim-en-wegdoen-flow zit, dan wil je het liefst doorgaan en zoveel mogelijk opruimen.
Maar toch moet je dat echt niet doen!!!
Why not?
De belangrijkste reden: het zijn niet jouw spullen, ze zijn van iemand anders. Respect is hierbij het toverwoord. Want jij kunt nooit 100% zeker weten hoeveel emotionele waarde iets voor iemand heeft – anders gezegd: hoe belangrijk dat voorwerp voor die persoon is.
Geef toe – jij zou het ook niet leuk vinden als iemand anders zomaar spullen van jou weg zou gooien, toch???
Ja, maar…
En nu zie ik je denken: Ja, maar mijn … (vul maar in: vriend/ vriendin/ partner/ echtgenoot/ echtgenote/ kinderen) maakt altijd zo’n rommel in huis en nu zeg jij dat ik daar dus niets aan mag doen!?!
Nee, dat zeg ik niet.
Pfieuw.
Je mag best spullen opruimen, doe ze alleen nooit zomaar weg!
Praktische tips
Wat je dan wel kunt doen?
Woont die persoon bij je in huis? Spreek dan voordat je gaat opruimen samen een plek af waar je zijn of haar spullen verzamelt. Zo heb ik met Vriendlief afgesproken dat ik zijn eigendommen op zijn bureau neerleg zodat hij er zelf op een later tijdstip naar kan kijken en over kan beslissen. En het hoeft natuurlijk niet persé op het bureau te zijn; het kan ook in de garage, op de slaapkamer (van je kinderen) of in de gang. Zorg er alleen wel voor dat de spullen duidelijk zichtbaar zijn, want anders worden ze
waarschijnlijk vergeten.
Gaat het nou om spullen van iemand die niet meer bij je in huis woont, bijvoorbeeld je studerende/samenwonende kind(eren)? Laat dan voordat je begint met opruimen, aan die persoon weten wat je gaat doen. Daarmee geef je hem/haar de gelegenheid om zelf te komen opruimen. Komt het opruimen toch op jou neer? Verzamel dan de spullen en breng ze desnoods naar die persoon toe. Zo respecteer je wel de ander en diens bezittingen, maar blijf jij niet met de spullen én het dilemma zitten.
Precies zoals ook de vrouw uit het ingezonden stukje uiteindelijk deed. Haar zoons waren wel boos, omdat zíj nu ineens voor de moeilijke keuze van wegdoen of houden stonden. Maar zoals de echtgenoot van de vrouw terecht zei: “Dat mogen ze zelf oplossen, het zijn hun spullen.”
Als professional organizer
En ja, hoe doe ik dat als professional organizer? Geen spullen van anderen weggooien? Zelfs niet als je diegene begeleidt bij het opruimen?
Nee, absoluut niet. En het gaat nog verder. Ik raak zelfs alleen spullen aan als ik daar van jou toestemming voor heb gehad. Want ik ben me er continu van bewust dat het niet míjn spullen zijn waarmee ik aan het werk ben. Ook hier is respect het toverwoord.
Wat doe jij tijdens het opruimen met de spullen van een ander? Laat het me weten! Liefs, Laura
Mindful Huishouden 